STREFA RUCHOWA

Sfera ruchowa. Dzieci z syndromem Aspergera są niezgrabne i nieporadne pod względem fizycznym: stawiają sztywne, niezręczne kroki, nie mają osiągnięć w grach wymagających zdolności motorycznych, doświadczają problemów z ruchami precyzyjnymi, które mogą stać się przyczyną kłopotów z pisaniem, powodować zmniejszenie tempa rozwiązywania zadań szkolnych oraz wpływać na umiejętność rysowania.

Bardzo ważna jest kontrola jakości ruchu, ponieważ tylko ruch możliwie najbardziej zbliżony do prawidłowego będzie zapobiegał przykurczom i zniekształceniom w dalszym życiu. Każde ćwiczenie ma służyć celowi nadrzędnemu, czyli osiągnięciu jak najlepszej jakości ruchu. Dążyć do tego należy poprzez rozwijanie kontroli głowy, tułowia i miednicy oraz przez aktywne utrzymywanie środka ciężkości, bardzo często wykorzystuje się piłki, wałki, kliny. Taką metodą, która jest wykorzystywana w kształtowaniu sfery ruchowe dziecka jest Metoda Ruchu Rozwijającego - zabawy stworzone przez Weronikę Sherborne w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi.

Metodę Sherborne wykorzystuje się najczęściej w rehabilitacji dzieci z autyzmem, syndromem Aspergera oraz z zespołem Downa. Bazuje ona na naturalnych zabawach rodziców z małymi dziećmi.

Ćwiczenia prowadzone są w pozycjach niskich w parach: dziecko z partnerem np. instruktorem, rodzicem, rodzeństwem – początkowo w małych, następnie w większych grupach. Z bogatego zestawu ćwiczeń należy wybierać najpotrzebniejsze w danej sytuacji.

Ruch Rozwijający wyróżnia następujące grupy ćwiczeń wspomagających rozwój dziecka:

• Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała;

• Ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu;

• Ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą;

• Ćwiczenia twórcze.

• Przykłady ćwiczeń:

• Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:leżenie na plecach, na brzuchu,ślizganie się w kółku na brzuchu, to samo – na plecach,

• Wyczuwanie kolan siedząc:

• podciąganie kolan do siadu skulonego,

• pchanie kolan do siadu prostego (pokonując opór),

• Wyczuwanie nóg (w ruchu).chodzenie, bieganie na sztywnych nogach,chodzenie, bieganie na miękkich gumowych nogach,

• Wyczuwanie łokci.

• dotykanie łokciami kolan,

• dotykanie prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie.

• Wyczuwanie twarzy – siedzenie w parze lub w kole.

• wytrzeszczanie oczu (duże oczy) i mrużenie oczu,

• Wyczuwanie całego ciała.

• leżenie na plecach,

• turlanie się (mięśnie naprężone i rozluźnione),

zabawne miny.